کووید-19 در مورد بیماری های عفونی چه چیزی به ما آموخت؟
شیوع بیماری همه گیر کووید-19 با یک عامل بیماری زا جدید، شکاف های مهمی را در دانش ما در مورد شناسایی، مدیریت، درمان و پیشگیری از بیماری های عفونی آشکار کرده است.
SARS-CoV-2 از شهر ووهان چین در زمستان 2019 پدیدار شد و سازمان بهداشت جهانی (WHO) شیوع ویروس کرونای جدید را در ژانویه 2021 اعلام کرد. همه‌گیری COVID-19 منجر به بیش از 616 میلیون عفونت و 6.53 میلیون مرگ (22 سپتامبر).
در اینجا درس های مهمی در مورد انتقال پیش از ظهور علائم و انتشار فوق العاده وجود دارد. تعداد قابل توجهی از عفونت های COVID-19 بدون علامت هستند. در مواردی که علائم ظاهر می شوند، ویروس معمولاً قبل از شروع علائم منتقل می شود و بیماران یک یا دو روز قبل به شدت مسری می شوند. واقعیت عفونت بدون علامت چالشی را برای محققان در شناسایی موارد و ردیابی انتقال ویروس ایجاد کرده است.
بنابراین منطقی است که اگر انتقال ویروس را محدود کنیم، شناسایی و محدود کردن رویدادهایی که برای انتشار فوق العاده پرخطر تلقی می شوند منطقی است.
درس دیگری که در اینجا آموخته‌ایم مربوط به انتقال آئروسل با برد کوتاه بوده و به پیشنهاداتی برای پیشگیری منجر شده است که شامل اجتناب از فضاهای بسته و دارای تهویه ضعیف، شلوغی و تماس نزدیک، و سرانجام، محققان نابرابری‌های نژادی و اجتماعی-اقتصادی در مورد SARS-CoV-2 و COVID-19 را کشف کرده‌اند که مشابه موارد مشاهده شده در همه‌گیری HIV است.
ویروس شناسی
مشاهده شده است که COVID-19 طیف وسیعی از تظاهرات بالینی را نشان می دهد. اگرچه اقدامات کنترل عفونت خارجی با موفقیت انجام شده و از نظر سودمندی ارزیابی شده است، با این وجود عوامل ذاتی میزبان کمتر شناخته شده است. در این زمینه، محققان اخیراً ارتباطی را بین پاسخ ناکافی اینترفرون نوع 1 به حساسیت به ویروس کرونا مشاهده کرده‌اند.
بالینی
سن، جنس و وجود بیماری های همراه مانند دیابت نوع یک بر شدت بیماری و مرگ و میر تأثیر دارد. تظاهرات بالینی عفونت SARS-CoV-2 در کودکان تا حد زیادی خوش خیم است طوریکه 90٪ کودکان بدون علامت هستند یا فقط علائم خفیف تری را تجربه می کنند. یکی از تظاهرات نادر اما شدید COVID-19 در کودکان، سندرم التهابی چند سیستمی در کودکان (MIS-C) است که بیشتر در کودکان بزرگتر در گروه سنی 8 تا 11 سال، MIS-C معمولاً 2-4 هفته پس از مواجهه ظاهر می شود و علائم زیر را نشان می دهد: تب، بثورات پوستی، ورم ملتحمه، درد شکم، شوک و اختلال عملکرد قلبی.
اگرچه COVID-19 عمدتاً یک عفونت دستگاه تنفسی است، این ویروس با درگیری سیستم چند عضوی در بزرگسالان مرتبط است. در همین حال، اثرات آن بر روی ریه ها می تواند حاد باشد. بیماران مبتلا به نوع شدید بیماری دچار نارسایی تنفسی پیشرونده شده‌اند، بنابراین به اکسیژن مکمل نیاز دارند. فرض بر این است که نارسایی تنفسی به دلیل پاسخ ایمنی نوع 2 رخ می دهد.
تشخیص
تقاضا برای آزمایش‌های تشخیصی در میان همه‌گیری باعث نوآوری‌ها شده است و مطمئناً منجر به بهبود در تشخیص میکروبی به طور کلی خواهد شد. از جمله درس‌هایی که در مورد آزمایش‌های تشخیصی در طول همه‌گیری آموخته شد این بود که: پاسخ‌های آنتی‌بادی می‌تواند کوتاه‌مدت باشد، به‌ویژه در مورد عفونت بدون علامت یا بسیار خفیف، و نشانگرهای زیستی التهابی می‌توانند پیشرفت بیماری و عوارض را پیش‌بینی کنند.
درمان
همه‌گیری COVID-19 منجر به پیشرفت‌هایی در نحوه انجام آزمایش‌های بالینی شده است و طرح‌های آزمایشی تطبیقی با موفقیت زیادی انجام شده است. اکنون توافق شده است که کارآزمایی‌های بالینی بزرگ، هماهنگ، چند مرکزی و تصادفی نسبت به مطالعات مشاهده‌ای کوچک‌تر برتری دارند.
پیشگیری
پیش بینی شده است که یک واکسن موثر به همه گیری پایان می دهد. علاوه بر واکسن، آنتی بادی های مونوکلونال به عنوان یک ایمونوتراپی هدفمند برای پیشگیری و درمان COVID-19 مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین اقدامات خارجی برای پیشگیری وجود دارد. به عنوان مثال، همه ما از یک اقدام محافظتی با استفاده از پوشش های صورت برای جلوگیری از انتقال ویروس آگاه هستیم.
نتیجه گیری
همه‌گیری‌های جهانی یکی از ویژگی‌های مداوم تاریخ بشر بوده‌اند و احتمالاً پس از COVID-19 موارد دیگری نیز وجود خواهند داشت. در واقع، خطر ظهور بیماری های جدید به سرعت در حال افزایش است. یکی از مهم‌ترین درس‌های آموخته‌شده از COVID-19 این است که اگر کنترل همه‌گیری تحت تأثیر قرار گیرد، اثربخشی آن بر واکنش سریع و هماهنگ در سطوح محلی، ملی و بین‌المللی استوار است.
